Μήπως Ήρθε η Ώρα να Νικήσουμε τους Φόβους μας;

Μήπως Ήρθε η Ώρα 

Να Νικήσουμε τους Φόβους μας;   

                         

   Ποιο παιδί δεν ονειρεύτηκε να γίνει Ιππότης, γενναίος, 

     δυνατός και ξακουστός;

Να φοράει πανοπλία, περικεφαλαία και να κρατάει στα χέρια του ένα μαγικό σπαθί που θα νικάει τα πάντα;

Ποιο παιδί δεν θέλει να πολεμήσει δράκους, λιοντάρια, φαντάσματα, τέρατα ξακουστά;

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ήταν ένα  μικρό παιδί, Αντώνιο τον λέγανε σαν όλα τα παιδιά, που πολεμούσε με τέρατα και δράκους φοβερούς, έχοντας ως πιστό του φίλο μια μαυρή ταραντούλα, τον Μαυρίκιο!

Τρομερό; Καθόλου τρομερό και φοβερό για τον ίδιο! 

             Ήταν ένας φίλος πιστός για αυτόν.

Αντίθετα φοβόταν το σκοτάδι!!

Και ποιος δεν φοβάται κάτι άραγε;

  Kαι κάθε βράδυ που έπεφτε για ύπνο και η μαμά του του έκλεινε το φως αρχίζανε τα δύσκολα γι΄αυτόν και με συντροφιά την ταραντούλα του και έναν μικρό φακό που τον άναβε άρχιζε να λέει ιστορίες για μάχες ιπποτών και αποκοιμιότανε!

Μια ευφάνταστη ιστορία της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου με εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια ¨ Ζητείται Ιππότης¨ από τις εκδόσεις Μεταίχμιο που τρυφερά μας μιλάει για τον φόβο ενός μικρό παιδιού που με το όνειρο του να γίνει ιππότης γενναίος και σωστός προσπαθεί να ξεφύγει από τον φόβο του νομίζοντας ότι είναι ο μοναδικός που φοβάται! 

Μα είναι δυνατόν;

Ώσπου μια μέρα ήρθε μια αναπάντεχη πρόσκληση για τον μικρό μας ήρωα και τον καλούσε να παρευρεθεί σε ένα πάρτυ ιπποτών!!

Η χαρά ήταν μεγάλη! Ντύθηκε στολίστηκε και πήγε στο πάρτυ ώσπου ήρθε η ώρα για παιχνίδι!!!!

"Να παίξουμε το -Σκοτεινό Δωμάτιο-'' είπαν όλα τα παιδιά με μια φωνή εκτός από τον φίλο μας τον Αντώνιο!

Και αυτός που φοβόταν το σκοτάδι;

 Πάλεψε με τον φόβο του για να μην πει όχι αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε! Αλλά πριν φανερώσει το μεγάλο του μυστικό ανακάλυψε ότι και ο φίλος του, Ο γενναίος στα μάτια του Ιππότης Ιάκωβος φοβόταν και αυτός, αλλά όχι το σκοτάδι .... την συντροφιά του την ταραντούλα!

¨Ίσως τελικά όλοι να φοβούνται κάτι¨ σκέφτηκε και αυτό του γέμισε μεγάλη χαρά!!

Ήταν το ωραιότερο πάρτυ της ζωής του! είμαι σίγουρη και εγώ αλλά και εσείς αν διαβάσετε την ιστορία του  ότι δεν θα το ξεχάσει ποτέ!!

Η ιστορία μας όμως δεν τελειώνει για εμάς εδώ..............

   συνεχίστηκε στην τάξη και 
μας παρέσυρε σε μαγικές διαδρομές!!

Ξεκινώντας για αρχή εκμυστηρεύτηκε ο ένας στον άλλο τους φόβου του και εγώ φυσικά μαζί τους έγινα παιδί και μίλησα για τους φόβους μου!!

 Γιατί φοβάμαι κι εγώ όχι ένα πράγμα αλλά πολλά!!

Όλοι οι φόβοι μας γράφτηκαν σε ένα μεγάλο χαρτί,

και Ιππότες χωρίς κάστρο γίνεται; Δεν γίνεται!


 Φτιάξαμε και εμείς το δικό μας κάστρο λίγο διαφορετικό βέβαια σε σχήμα σαν παζλ και το κάθε κομμάτι αντιστοιχούσε και σε έναν φόβο μας , τον πιο μεγάλο!

Θα καταφέρουμε όμως να περάσουμε τον λαβύρινθο και να φτάσουμε στο κάστρο που είναι φυλακισμένος ο φόβος μας για να τον νικήσουμε;

 και όλα έγιναν πάνω σε ένα αλογάκι!
 Γιατί ιππότης χωρίς άλογο δεν γίνεται,

με μια περικεφαλαία για να νοιώσουμε πιο γενναίοι,

ένα σπαθί με το μήνυμα γραμμένο από τα χεράκια μας,


 ¨Ας πολεμήσουμε τους φόβους μας¨

και μια ασπίδα που μας προστατεύει από όλα όσα όλοι οι άνθρωποι μαζί φοβούνται!!

είμαστε πια έτοιμοι να νικήσουμε ότι κακό μας στοιχειώνει και μας σπρώχνει προς τα πίσω!!

Φτιάξαμε τους φόβους μας μάσκες 

Μέσα στο δάσος και τραγουδώντας ένα τραγούδι 
με τον ρυθμό του τραγουδιού ¨Λύκε Λύκε είσαι εδώ;¨

ξεκίνησε το παιχνίδι

Το Τραγούδι μας
ακολουθεί παρακάτω 

Περπατώ Περπατώ μεσ το δάσος
βλέπω τον φόβο να ρχεται εδώ
 Περπατώ περπατώ μεσ το δάσος 
βλέπω τον Φόβο να΄ρχεται εδώ
Φόβε Φόβε είσαι εδώ;
Δεν μπορώ να φανταστώ 
ότι εγώ θα σε νικήσω 
και θα γίνω Τρομερός!!



Τα παιδιά ψάχνουν να βρουν τους φόβους τους 
και προσπαθούν να τους νικήσουν  

να μην ξεχνάμε όμως ΌΤΙ ΈΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ 
θα πρέπει να είναι ευγενικός

γενναίος, υπάκουος και με καλούς τρόπους 

κατασκευάζοντας έναν Ιππότη για να μην το ξεχνάμε

Καλή Νίκη λοιπόν!!

Και Καλό διάβασμα!!

γιατί η ζωή χωρίς παραμύθια δεν μπορεί να είναι ποτέ 

ΜΑΓΕΥΤΙΚΉ!!

Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, Ζητείται ιππότης (Μικρές καληνύχτες), Εικονογράφος: Ναταλία Καπατσούλια , εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2016

Οι Καμπάνες Ταξιδεύουν στον Ουρανό!  

''Les Clothes Volantes''

 

Σήμερα η μέρα μας γέμισε ήχους από Καμπάνες, στην αυλή μας σκορπίστηκαν χιλιάδες αυγουλάκια και ευχηθήκαμε όλοι μαζί καλό Πάσχα στα Γαλλικά 

Χάρη στην συμβολή των δύο συναδέλφων μου την Αθηνά Δαραβίγκα και την Βάσω Τζίντζιου οι οποίες μας επισκέφτηκαν το σχολείο μας και παίξαμε μαζί τους!!
  

Η προετοιμασία ξεκίνησε λίγες ημέρες πριν διαβάζοντας από εμάς με ένα αγαπημένο παραμύθι με υπέροχη εικονογράφηση που μας βάζει στο υπέροχο κυνήγι των πασχαλινών αυγών ''Το Πασχαλινό δώρο των Παιχνιδιών'', Απόδοση : Φίλλιπος Μανδηλαράς, εικόνες Σουζάνα Ρόνκι, εκδόσεις Πατάκη

το οποίο διαβάσαμε

 και ζωγραφίσαμε!

παίρνοντας αφορμή από το παραμύθι μας ήρθε ιδέα να γίνουμε και λαγοί φτιάχνοντας καπελάκια για το κεφάλι μας

 αλλά και μια ευχαριστήρια αφίσα για τις δασκάλες που θα μας επισκέφτονταν

 

 Και ήρθε η μέρα της Επίσκεψης και της γνωριμίας με γαλλικές λέξεις

Οι κυρίες μας υποδέχτηκαν με την Γαλλική Καλημέρα ΄΄ Bonjour΄΄ και παίξαμε ένα παιχνίδι παντομίμας -εξοικείωσης με την γαλλική γλώσσα!  Μας έλεγαν στα γαλλικά λέξεις απο μουσικά όργανα και εμείς προσπαθούσαμε να αναγνωρίσουμε ποια μπορεί να είναι αυτά δείχνοντας τα με τα μέρη του σώματος μας!! 

Ακολούθησαν τα χρώματα στα γαλλικά και εμείς καλούμασταν να τα εντοπίσουμε στον χώρο και να τα δείξουμε 

το ευχαριστηθήκαμε αρκετά

 φυσικά χορέψαμε κιόλας

 με το  Γαλλικό Τραγούδι "Si tu aimes le soleil'' (Χαρωπά τα δυό μου Χέρια)

 όπου μπορείτε να το ακούσετε στον παρακάτω σύνδεσμο

 httpQ//www/youtube.com/watch?v=Ew3y2lmt1iQ 

 και με αυτά και με εκείνα καταλήξαμε στον πρωταρχικό μας σκοπό..

 Τον Γαλλικό Μύθο με τις Καμπάνες
''Les Clothes Volantes''

 και έγινε η αρχή!!

 

Σύμφωνα με τον μύθο όλες οι καμπάνες λυπημένες από την Σταύρωση του Χριστού εγκαταλείπουν τις πόλεις της Γαλλίας και ιπτάμενες καταφτάνουν στην Ρώμη για να πάρουν την ευλογία από τον Πάπα αλλά και για να μαζέψουν τα σοκολατένια αυγά.στην Γαλλία όμως δεν υπάρχουν καθόλου καμπάνες για να ηχήσουν κατα την διάρκεια όλης της Μεγάλης Εβδομάδας! Η Αποστολή τους τελειώνει την Κυριακή του Πάσχα όπου και παίρνουν τις θέσεις τους και χτυπούν όλη μέρα χαρμόσυνα!

 ζωγραφίσαμε και εμείς τις Καμπανούλες μας 

Οι φωλιές

Το Μέγα Σάββατο το βράδυ τα παιδιά ετοιμάζουν αχυρένιες φωλιές στους κήπους και στα σπίτια τους.

Προορίζονται για τα κουνέλια και τους λαγούς που θα φέρουν τα σοκολατένια αυγά, αυτά που έφεραν οι καμπάνες από τη Ρώμη, κατά τη διάρκεια της νύχτας.  Τα μικρά παιδιά αφήνουν και καρότα στις φωλιές, για την περίπτωση που το κουνελάκι ή ο λαγός είναι πεινασμένα….

Όταν ξυπνούν την Κυριακή το πρωί, όλα τα παιδιά τρέχουν να βρουν τα σοκολατένια αυγά που άφησε στη φωλιά του το κουνέλι ή ο λαγός και τα βάζουν στο γιορτινό τραπέζι. Αυτό λέγεται  Το κυνήγι των αυγών (La chasse aux œufs). 

και είμασταν έτοιμοι να βγούμε στην αυλή για να ξεκινήσει το παιχνίδι!!! 

Η αυλή μας είχε γεμίσει με πασχαλινά αυγά!! Ποιός θα μάζευε τα πιο πολλά και θα γέμιζε το καλαθάκι του;

και γρήγορα μέσα να μετρήσουμε όλα όσα μαζέψαμε...

 η ιδέα μας ήρθε εκείνη την στιγμή

 "Kαι αν σχηματίζαμε ένα μεγάλο αυγό με τα μικρά αυγουλάκια που μαζέψαμε;;"

και αν μπαίναμε όλοι μέσα στο αυγό;;

Πόσα αυγά μαζέψαμε τελικά; 

Μετράμε ο καθένας το καλαθάκι του και μετά σε φύλλο εργασίας που ακολουθεί συμπληρώνουμε τον αριθμό και ζωγραφίζουμε τόσα αυγά όσα μαζέψαμε έξω από την αυλή!

το φύλλο εργασίας παρακάτω

          

φτιάξαμε σε κατασκευή καλαθάκια με αυγουλάκια

 και εξώ στην αυλή μας παίξαμε ένα ακόμη παιχνίδι με αυγά προσπαθώντας από μακρυά να τα βάλουμε μέσα στα ποτηράκια!!

μετρώντας τα αυγά που βάλαμε

 συμπληρώσαμε το παρακάτω φύλλο εργασίας

το φύλλο εργασίας που χρησιμοποίησα το παραθέτω παρακάτω

Η ημέρα έκλεισε με ένα μεγάλο ευχαριστώ προς τις δύο κυρίες μας και μια αφίσα προς αυτές από τα χεράκια μας

 με πολύ αγάπη για όλα όσα μας είπαν και έκαναν για εμάς!!

Καλό Πάσχα λοιπόν    

 

Bon Paques όπως λένε και οι Γάλλοι!!!

Pâques